Mięta

Każdy ogród ma zielnik, w którym ogrodnik uprawia swoje ulubione zioła. Te rośliny nie tylko ładnie prezentują się, ale służą człowiekowi jako przyprawy, składniki potraw, w kosmetyce czy wreszcie, a może przede wszystkim jako lekarstwa prosto z natury.

Szczególnie cennym ziołem dla mnie jest mięta, znana człowiekowi już w starożytnych czasach. Pojawiła się na kartach mitologii greckiej. Bóg podziemnego świata zmarłych – Hades przemienił jedną z nimf w miętę. Ochronił w ten sposób kochankę przed gniewem żony. We fragmencie Ewangelii św. Mateusza zatytułowanej „Mowa Jezusa przeciw uczonym w piśmie i faryzeuszom”, Chrystus potępił ich za pobieranie dziesięciny (podatku) od zbiorów mięty, a także kopru i kminku (Mt 23,23). Rzymski poeta, żyjący na przełomie er, Owidiusz potraktował miętę jako symbol gościnności. W epickim dziele „Metamorfozy”, w którym opowiadał o powstaniu świata, zawarł historię o biednych staruszkach – Filemonie i  Baucis. Pod swój dach przyjęli rzymskich bogów Jowisza (władcy bogów, pana Niebios i Ziemi) i Merkurego (boga handlu, zysku, a także złodziei; posłańca bogów), którzy przybrali postać ludzi. Mimo niedostatku ugościli przybyszy najlepiej jak mogli. Zanim podali gościom posiłki, naczynia wyczyścili miętą. W nagrodę ich dom zmienił się w świątynię, którą mieli opiekować się. Po śmierci przeobrazili się w drzewa – dąb i lipę. Cała zaś ta historia została zaczerpnięta z mitologii greckiej, gdzie w roli Jowisza wystąpił Zeus, a Merkurego – Hermes.

Osobiście nie dziwię się starożytnym, że umieli docenić miętę. Nie wyobrażam sobie kuchni bez niej. Świetna przyprawa do mięs. Idealna na nalewkę, choć zdaniem niektórych to właściwie lek na trawienie. Nadaje się także na syrop, który można dodawać do wszelkich napojów. Zaś świeże liście są lepsze od jakichkolwiek odświeżaczy ust. Wystarczyć porzuć jednego, aby cieszyć się przez pół dnia aromatem mięty.